Het coronavirus bezorgt wereldwijd veel verdriet en ellende. Maar kunnen we niet, ondanks alle nare dingen die het virus ons brengt, ook op zoek naar kansen en mogelijkheden die deze situatie ons kan opleveren? We zitten er toch al middenin, laten we er nu het beste van maken!
Het ravijn naast je
Ik ben een motorrijder, overigens een prima hobby in een anderhalvemetersamenleving. Een van de essentiële dingen die je als motorrijder leert is om je op bochtige bergwegen altijd te richten op het punt waar je naartoe wilt. En dus niet naar het ravijn naast je te kijken. Want als je daarop gaat letten, dan stuur je er bijna vanzelf naartoe. Daar moeten we bij de coronacrisis ook voor uitkijken. Dat we onze aandacht niet alleen maar richten op de negatieve dingen die corona ons brengt.
Een beter normaal
In tijden van crisis hebben we de neiging om terug te willen naar hoe het was. Vroeger was het altijd beter. En andersom: de toekomst lijkt zelden veel goeds te voorspellen. In bijna alle science fiction films viert het armageddon hoogtij. Maar misschien moeten we juist als denkexercitie ons richten op hoe we de toekomst beter kunnen maken dan hoe het was vóór coronatijden. Niet ‘het nieuwe normaal’ als second best accepteren maar bewust kijken hoe we kunnen handelen om een ‘beter normaal’ te creëren. Dat hoeft niet hemelbestormend te zijn, geen utopische wonderwereld maar gewoon voor ieder haalbare stapjes zetten.
Minder vliegen
Eerlijk is eerlijk, juist door deze crisis ga je nadenken over zaken die eerder zo vanzelfsprekend waren dat je er niet over nadacht. Nu voel ik me gedwongen te kijken naar mijn eigen handelen. Zo zou ik bijvoorbeeld liever niet terug willen naar hoe we omgingen met vliegen. Tickets die zo waanzinnig goedkoop waren dat je rustig naar Praag kon vliegen voor een weekendje drinken.
Ik wil niet meer voor vier dagen naar New York. Ik hoop nog steeds dat we straks weer de VS kunnen bezoeken, maar ik heb me voorgenomen om alleen nog te gaan als ik voor langere tijd weg kan. En dan dus minder vaak. En de juiste prijs betalen voor een ticket, inclusief belasting op kerosine. Of misschien moet er bij elk vliegticket wel standaard een bedrag op voor een fonds om klimaatverandering tegen te gaan. Nu het vliegverkeer nagenoeg stilligt, is dit dé tijd om over dit soort dingen na te denken.
Het goede behouden
Ik merk dat ik de noodgedwongen rust eigenlijk wel heel prettig is. De stilte op de weg. Niet meer gehaast van A naar B reizen, net teveel in een dag willen proppen. Waarom zouden we een deel van wat we nu als positief ervaren straks niet behouden? Vrienden van mij waren fervent tegenstander van thuiswerken. Maar nu ze het noodgedwongen hebben ervaren, zeggen ze: waarom beginnen we als team straks de dag niet vanuit huis met een online vergadering om acht uur ’s ochtends? En daarna kan iedereen wanneer dat uitkomt en buiten de spits om naar kantoor komen.
En denk je toch eens in hoe het nu moet zijn met al die managers die zo moeilijk de controle konden loslaten? Die hun medewerkers het liefst de hele dag aan een touwtje hadden? Opeens zit hun hele team op afstand en worden ze gedwongen om wat meer vertrouwen te ontwikkelen en te zien dat hun medewerkers dat prima aankunnen.
Geluk en welzijn
Misschien leren we in deze tijd wel wat echt belangrijk is en wat er echt toe doet. Misschien is dat wel veel meer geluk en welzijn dan economische groei. Ik ging vóór de coronacrisis veel uit eten. Nu kook ik zelf en met meer tijd en meer aandacht. Ik probeer nieuwe recepten uit en koop de ingrediënten ook bewuster. Minder vlees, meer vegetarisch. Minder ver weg en meer lokaal. Ik kijk er echt heel erg naar uit om straks weer een keertje uit eten te kunnen, maar ik wil niet terug naar hoe het was.
Beroepen die ertoe doen
In deze crisis zien we welke beroepen er echt toe doen. Nog nooit is er zoveel aandacht en waardering geweest voor schoonmakers en zorgpersoneel. Hoe mooi zou het zijn als dat blijft? En als die beroepen dan ook financieel eens wat meer gewaardeerd zouden worden?
Waar wil jij naartoe?
In mijn hoofd hoor ik steeds het prachtige zinnetje van een goede Amerikaanse vriend: “You never go back, you always move forward!”. Dit is wellicht de tijd voor een echt ander verhaal, voor een nieuw positief perspectief. Ik ben benieuwd: Waar wil jij naartoe? Welke ideeën heb jij? Hoe wil je straks werken? Hoe wil je samenleven? Welke kansen zie jij?